Poznań w całej swoje historii przeżywał, jak każde miasto, wzloty i upadki. Jednak okresem najdynamiczniejszego rozwoju był przełom XIX i XX wieku. Przyspieszenie technologiczne tego okresu przyniosło wiele rozwiązań technologicznych, których wykorzystanie zmieniało oblicze miast i życie ludzi. Konstrukcje umożliwiające wielokondygnacyjne budownictwo, oświetlenie gazowe i elektryczne, wynalezienie cementu portlandzkiego i żelbetu a w końcu telefonu, fonografu, tramwaju elektrycznego, samochodu…
Rozwój miast
Wszystkie te wynalazki uczyniły mieszkanie w miastach atrakcyjniejszym, coraz więcej osób wybierało miejskie życie korzystając z dostępu do życia towarzyskiego, kultury i wynalazków techniki. Po raz kolejny mieszczaństwo nabierało znaczenia. Nowe okoliczności miejskiego życia wymusiły zmiany w architekturze budynków mieszkalnych. W nowy trend wpisał się też z powodzeniem Poznań. Znakiem przekształcania się miasta w metropolię był prawdziwy boom budowlany. Jak grzyby po deszczu powstawały piękne secesyjne kamienice w Poznaniu, często w detalach nawiązujące do stylów historycznych: gotyku, renesansu, baroku czy klasycyzmu. Wiele z nich może nawet dzisiaj stanowić konkurencję np. dla łódzkiej secesji.
Najpiękniejsze kamienice w Poznaniu
Na przykład przepiękna Kamienica przy ul. Szkolnej 5. Wspaniale łączy część mieszkalną z użytkową, handlową. Powstała w 1905 roku dla Jana Deierlinga, kupca handlującego artykułami żelaznymi. Pięknie zdobiona fasada, dzielona pilastrami z imponującym zwieńczeniem dla piano mobile.
Kolejnym przykładem secesyjnej kamienicy w Poznaniu jest obszerny budynek przy ul. Roosevelta 9/10. Zaprojektowana przez architektów Hermana Böhmera i Paula Preula w 1904 roku. Porządek fasady kształtują wieżyczki, wykusze i nisze balkonów a zdobią secesyjne dekoracje roślinne.
Kamienica Haase i Wagnera
Dla wielu znawców secesji najpiękniejszą kamienicą w Poznaniu tego okresu jest Kamienica Haase i Wagnera, przy ul. Świętego Marcina 69. Określana perłą poznańskiej secesji. Powstała w 1902 roku dla Gustawa Haasego ( kupiec drzewny i bławatny) i Georga Wagnera (wydawca i redaktor gazety). Pięciokondygnacyjny budynek, częściowo obłożony glazurowaną cegłą. Zgodnie ze sztuką: pierwsze piętro przeznaczone było na działalność handlową, górne partie na mieszkania. Elewację zdobią zgodne z zawodem właścicieli ornamenty w postaci lokomotywy, statku i narzędzi piśmiennych.
